Politiek als sport

Door: Linda Sterckel-Delno in Chicago

Deze verkiezingen zullen waarschijnlijk de boeken ingaan als één van de meest historische presidentsverkiezingen ooit. Het is een presidentsverkiezing, ook al lijkt het daar totaal niet meer op. Het lijkt meer een sportwedstrijd.

Sportteams hebben, net zoals de kandidaten, fans/aanhangers. Zowel sportfans als politieke fans ontstaan vaak vanuit geografisch oogpunt. In Amerika heb je bijvoorbeeld Republikeinse en Democratische staten. En zoals soms in sport, hebben schandalen, bedrog, slechte prestaties en liegen geen invloed op de mening die fans hebben van hun team.

Als iemand jouw team bekritiseert dan heeft dat eigenlijk helemaal geen invloed op het gevoel voor jouw team. Je blijft 100% achter jouw team staan en je zal er alles aan doen om het andere team te bekritiseren.

Zoals in sport hebben (sommige) fans stickers van hun team op hun auto, dragen ze shirts met de naam van hun team en gebruiken ze slogans. Zo kan iedereen zien wie jij bent. Ajax – Feyenoord? Liverpool – Manchester? Barcelona – Madrid?

Als een fan een medefan ontmoet op straat dan zijn ze gelijk kameraden/gelijkgezinden en zullen ze het over veel dingen eens zijn. Mochten ze iemand tegenkomen van het andere team dan zullen ze onmiddellijk elkaars tegenstander zijn en het oneens zijn over een boel dingen, ongeacht de inhoud.

Politiek is echter geen sport, het gaat niet alleen om het winnen, het moet gaan om de inhoud. Het lijkt er echter meer op dat kiezers willen dat hun team wint, zich niet zozeer realiserend wat het betekent als hun team wint. Wat betekent het voor het land als mijn partij wint, wat gaat er veranderen, wat blijft hetzelfde? Zijn de mensen het eigenlijk wel eens met de standpunten van hun team, ben je trouw aan jouw partij of ben je het eens met de kandidaat? Ik denk dat als de kiezers daar eerlijk antwoord op zouden geven, de uitkomst van de verkiezingen dan wel eens heel anders zouden kunnen zijn.